Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe. Zabiegi ochrony lasu zgrupowane są w kilku działach, w zależności od celu działania i przyczyn.

Ochrona lasu przed czynnikami biotycznymi to:
- ochrona lasu przed szkodliwymi owadami,
- ochrona lasu przed grzybami patogenicznymi,
- ochrona lasu przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę leśną – głównie sarny i jelenie,
- ochrona lasu przed szkodami pochodzenia antropogenicznego (zaśmiecanie, itd.).

Ochrona lasu przed czynnikami abiotycznymi to m.in.:
- ochrona lasu przed pożarami – bardzo rozbudowana działalność, głównie profilaktyczna prowadzona w celu jak najlepszego zabezpieczenia lasów przed jednym z najgroźniejszych żywiołów
- ochrona lasu przed szkodami powodowanymi przez wiatry i śnieg.

Ze względu na wysokie koszty grodzenia zakładanych upraw Nadleśnictwo Lidzbark opracowało nowatorską metodę ochrony lasu przed szkodami od zwierzyny. Atutem nowych rozwiązań było przede wszystkim zminimalizowanie użycia materiałów obcych w środowisku leśnym, jak również zwiększenie elastyczności planowania ekologicznych grodzeń. Dotychczasowe stosowanie tradycyjnego grodzenia całych upraw doprowadzało do redukcji bazy pokarmowej zwierzyny. Przy odnowieniach powierzchni zamykano je całkowicie, na co najmniej okres 5 lat, co pociągało za sobą zwiększenie penetracji zwierzyny i powstawanie poważnych szkód w uprawach dotychczas niezabezpieczonych. Wychodząc naprzeciw temu problemowi zaczęto stosować takie metody ochrony upraw i gniazd (namioty, jeże świerkowe, etc.), które nie ograniczają bazy pokarmowej zwierzyny przy wprost proporcjonalnym wysokim efekcie zabezpieczania uprawy. Za pomysł Nadleśnictwo został nagrodzone srebrną odznaką Green Apple Awards w 2009 roku oraz otrzymało wyróżnienie w Konkursie Lider Polskiej Ekologii 2008.